با صدای تشویق بچه ها انرژی گرفتم و برای همشون دست ت دادم و توی زمین بازی رفتم همیشه جزو برتر های المپیاد مدرسه بودم با سوت داور همهمه و شادی بچه ها بیشتر شد انرژی بیشتری گرفتم و رو به حریفم گفتم:
- بیا ببینم چند مرده حلاجی
خندید و گفت:
- رفیق آروم باش ما قبلا دوست بودیم
خندیدم و گفتم:
- این مسابقه برام مهم تر از اونه که دوستی و واردش کنم
پوزخندی زد و گفت:
- همچنین برای من
داور اشاره کرد که حرف نزنیم و شروع کنیم بر انداختیم و قرار شد اول اون توپ رو بزنه با سوت داور توپ رو زد که راکتم رو بالا آوردم به توپ کوبیدم بچه ها یک صدا اسمم رو تشویق میکردن با همه ی توانم سعی کردم بازی کنم و جواب محبتشون رو بدم یه ست گذشت و با فاصله یک امتیاز باختم ست رو نباید امیدم رو از دست بدم چون امید بچه ها به منه، بچه ها هنوزم تشویقم میکردن لبخندی زدم و به زمین بازی برگشتم بازم بازی شروع شد و این ست رو بردم که مربی گفت:
- تلاشت رو بکن و بازم شادی و نشاط رو به مدرسمون بیار
لبخندی زدم و گفتم:
- همه تلاشم رو میکنم
تنبیه بدنی دانش‌آموزان از جمله روش‌های تربیتی است که از سوی مدیران و معلمان در مدارس اجرا میشود اما با وجود پیشرفت‌های کنونی در جوامع، هنوز از شیوه‌های تنبیهی نامتعارفی در مدارس جهان استفاده میشود و شاید کمتر به این نکته توجه شود که تعلیق، تنبیه یا اخراج دانش‌آموزان چه عواقب نامطلوبی درپی دارد تا نتیجه مطلوب!
کارشناسان و مربیان آموزشی معتقدند اگر چه تشویق و تنبیه با هدف برقراری نظم و قانون در مدارس استفاده میشود اما تجربه نشان داده این نوع برخورد سلبی نه تنها تأثیری در رفتار دانش‌آموزان نمی‌گذارد بلکه آنها را جری وپرخاشگر کرده و نتیجه مع داشته است آنها بر این باورند این مسأله فقط مختص ایران نیست بلکه در بیشتر مدارس جهان نیز هنوز تنبیه بدنی رواج دارد و معلمان همچنان به شیوه سنتی با دانش‌آموزان برخورد می‌کنند اما با وجود هشدارهای کارشناسان تربیتی آیا ابزاری به نام تنبیه می‌تواند در اخلاق و رفتار اجتماعی دانش‌آموزان تغییری ایجاد کند؟ خیر دانش آموزان با تنبیه، تحقیر و یا اخراج هیچ تغییری نمی کنند بلکه اخلاق و رفتار آنها بدتر می شود.
زمانی که مربیان آموزشی اینگونه با دانش آموزان رفتار کنند این رفتارشان بر روی دانش آموزان دیگر تاثیر می گذرد و همه ی دانش آموزان آن ها را فردی خشن و بد می بینند و در روحیه ی آن ها تاثیر می گذارد و باعث می شود همیشه از آنها فرار کنند.
۱- نظارت مشارکتی بر فعالیت های آموزشی و پرورشی مدرسه
2- برقراری روابط خوب در مدرسه
3- افزایش عزت نفس در کارکنان و دانش آموزان با روش های صحیح تشویق
4- تشکیل کمیته شاداب سازی مرکب از مدیر، مربی پرورشی، دبیر ورزش، هنر، نماینده دبیران، دانش آموزان و انجمن اولیاء و مربیان
5- ایجاد فضای سبز و استفاده از رنگ های شاد و جذاب در مدرسه
6- توجه به وضعیت بهداشت محیط مدرسه
7- دادن مسئولیت به دانش آموزان
8- ایجاد کتابخانه مناسب، نمازخانه تمیز و جذاب
9- تهیه وسایل کمک آموزشی جهت تدریس بهتر معلمان
10- فراهم کردن برنامه مشارکت اولیاء در برنامه های شاداب سازی
11- پخش موسیقی آرامبخش در ساعات استراحت
12- تشویق بهترین طرح در زمینه شاداب سازی
13- اجرای طرح یک روز اداره مدرسه توسط دانش آموزان
معلم شاد و با روحیه
اگر قرار باشد روح دانش‌آموز پرورش و رشد یابد، باید این روند از روح معلم آغاز شود. اگر روح معلم افسرده و ناتوان باشد، شانس ناچیزی برای تقویت و مراقبت از روح دانش‌آموزان وجود خواهد داشت.
معلمانی که نمی‌توانند حضور توانمند خود را هر روز در کلاس درس نمایش دهند، از لحاظ انتقال فکر با دانش‌آموزان هماهنگ نیستند و برای پاسخگویی به نیازهای دانش‌آموزان آمادگی ندارند. معلم باید با توجه به هرگونه نقص در درک و دریافت دانش‌آموز، تلاش کند تا توانایی روش‌های جدید تدریس و گرداندن كلاس را در خود کشف كند.
اگر دانش‌آموزان آگاه شوند که چه باید بخوانند، چرا باید بخوانند، درسی که می‌خوانند چه سودی در آینده نزدیک و آینده دور برای آنها دارد و مورد کاربرد درس در جامعه کجاست و چگونه مورد استفاده قرار خواهدگرفت، اهداف برای شان روشن خواهد شد و بهتر درس می خوانند و لجبازی نمی کنند.
باکسب این اطلاعات است که دانش‌آموز به كلاس، درس و معلم خود رغبت پیدا می‌كند و محیط كلاس و مدرسه برای او شاد و نشاط آفرین میشود و آنها برای درس خواندن انگیزه پیدا می کنند.
مدرسه نیز خود از یک روح سرشار برخوردار است. این موضوع به ندرت مورد تایید قرار می‌گیرد. برخی مدرسه را به عنوان یک ماشین یا کارخانه می‌شناسند.
در حالی كه می‌توان شرایطی را در مدرسه به وجود آورد كه اجازه پرورش روح را بدهد و ایجاد نشاط كند.
روش‌هایی برای فعال کردن مدرسه و کلاس در زیر ارائه میشود. امید است که این روش‌ها باعث شود شوق و انگیزه بیشتری در دانش‌آموزان به وجود آید.
روانشناسی به نام دیوید مایرز، سلامت روانی فرد را در میزان داشتن سرخوشی فرد می‌داند و سرخوشی (خوشحالی) را چنین تعریف می‌کند: نوعی احساس امنیت. احساس این که زندگی به طور کلی به خوبی می‌گذرد».
این حالت خوشی و نشاط،زودگذر نیست و دارای دوام نسبتا پایداری است که بستگی به عوامل متعددی دارد.
به گفته مایرز» خوشحالی به سن یا میزان درآمد، مرد یا زن بودن بستگی ندارد، ولی به بعضی خصوصیات شخصیت فرد و مهارت‌های او، داشتن روابط نزدیک با دیگران و برخورداری از اعتقادات مذهبی و عمل کردن به آنها مربوط است.
درباره این سایت